اشتغال یکی از زمینه های بسیار پر چالش خصوصا در کشورهایی با نظام اقتصادی ناپایدار است.
ایران کشوری است با نیروی انسانی جوان و مستعد بسیار که نرخ بیکاری در آن به بیش از ۱۲ درصد میرسد و این نرخ طی سال های اخیر روند افزایشی به خود گرفته است.
بیکاری به معنای نبودن کار یا شغل و وجود افرادِ مازاد بر نیازِ نیروی انسانی یک کشور نیست، بلکه به این مفهوم است که مشاغل موجود از نظر ویژگی های مختلف با خواسته های نیروهای آماده به کار سازگاری ندارند. لذا نیروهای انسانی مشاغل موجود را به بیکاری ترجیح نمیدهند.
این در حالی است که بسیاری از افرادِ آماده به کار نیروهایی با تحصیلات دانشگاهی هستند که با هدف یافتن شغلی در خور تحصیلات و خواسته هایشان بر ادامه تحصیل تمرکز کرده اند و با اکنون با سابقه تحصیلی خود نمیتوانند شغل مورد نظرشان را پیدا کنند. این مساله باعث میشود این نیروهای مستعد یا به کاری غیر از تحصیلات خود روی بیاورند و یا بیکاری را به کار ترجیح دهند.
برگرفته از fararu.com
