استخدام فرآیندی است که نیازمند شناخت نیروی مناسب و سپس آموزش و جذب وی میباشد. شناختِ نیروی مناسب و شایسته برای مشاغل مختلف امری بسیار مهم است که گاهی به جهت زمان بر بودن فرآیند شناخت کارجویان و گاهی با هدف به کار گیری افرادی که کارفرمایان تمایل دارند آن ها را وارد شرکت خود کنند اهمیت خود را از دست میدهد.

کارجویان به روش های مختلفی برای پیدا کردن کار اقدام میکنند، طبق آمارهای جمع آوری شده حدود ۴۰% از افراد براساس پرس و جو از دوست و آشنا شغل پیدا میکنند و باقی افراد با استفاده از مراکز کاریابی و یا آگهی های استخدام و … کار مورد نظر خود را پیدا میکنند. درصد کمی هم برای شروع یک کار جدید اقدام میکنند.

وجود حدود ۴۰% انتخاب بر اساس آشنایی یا نقض شایسته سالاری در ایران امری غیر قابل توجیه و به راستی مساله ای غیر قابل اغماض است و باید برای رفع این مساله چاره ای موثر اندیشید، چرا که بی توجهی به آن نه تنها افراد را در جایگاه مناسب خودشان قرار نمیدهد، بلکه افراد بیکار زیادی روی دست نظام اقتصادی ایران میگذارد. از سویی وضعیت روحی و رضایت از شغل و جایگاه کارکنان را به چالش میکشد.

 

بر اساس گزارش تابناک روش های اصلی جستجوی کار در ایران به صورت زیر است:

اقدامات انجام شده

درصد
ثبت نام یا پیگیری در مراکز خدمات اشتغال و کاریابی۲۱.۳
تماس با کارفرما (صاحب کار)۱۳.۸
پرس و جو از دوستان و آشنایان۳۷.۵
جستجوی منابع مالی و امکانات برای شروع فعالیت خوداشتغالی۵.۸
تقاضای جواز کسب یا پروانه کار۱.۵
درج آگهی در روزنامه یا مطالعه آگهی های استخدام۱۸.۴
سایر روش ها۱.۷

 

 

نمایشگاه کار ایران